《慰公夜听老僧说大龙湫余为述其语》拼音版

明代李邺嗣

wèigōngtīnglǎosēngshuōlóngjiǎowèishù--

liǎngshānxiāngduìāoértóuchūshìjiǎozhōngjǐn

fēidǐngláixuánpēnxiàjīngbiāochuīguòzuǒtuánhuòyòujié

guǒwànchuànzhūhuánqiānpěngxuěxiàchùchányándiēzàidiē

huíbiāochuīzhuǎntuánshàngwèibāishíxiǎngpiànpiànshǐpiāoxiè

fēngtàibēnmángléijūnhǎnxiēbǎilíngzàntínghùndùnzhìjīn

wèigōngshìtónglǎosēngtīngshuōlóngjiǎojīnghuànjué

huǎngruòzhìzhōngkuángjiàodànghúnshōushùnjié

shǐtànshìwàitiānǒushèlǎosēngshànzhuàngguòwèigōngshé

wèigōngshàntángǎosǒushānshénzuìyáodàigāosēng

qǐnggèngshuōkuāngquánshēngluòsāndié

李邺嗣简介

唐代·李邺嗣的简介

(1622—1680)明末清初浙江鄞县人,原名文胤,以字行,号杲堂。明诸生。入清,踪迹多在僧寺野庙。以地方文献零落,集《甬上感旧诗》,搜寻颇费心力。文章多记明清之际事。才名甚著,与徐振奇等号为南湖九子。有《杲堂诗钞》及《文钞》。

...〔 ► 李邺嗣的诗(43篇)